در زمان روميان، پمپئي روند توسعه شهري را طي كرد كه در دوره آگوست از حدود 30 قبل از ميلاد شتاب گرفت. ساختمان‌هاي عمومي جديد شامل آمفي‌تئاتر با پالسترا يا سالن بدنسازي با يك natatorium مركزي (cella natatoria) يا استخر، دو تئاتر، ساختمان Eumachia و حداقل چهار حمام عمومي بود. آمفي تئاتر توسط محققان به عنوان مدلي از طراحي پيچيده، به ويژه در زمينه كنترل جمعيت، ذكر شده است.[104]

ساختمان هاي خدماتي ديگر Macellum ("بازار گوشت") بودند. Pistrinum (نان)؛ ترموپوليا (مهوانسراها يا اسنك بارهايي كه غذاها و نوشيدني‌هاي سرد و گرم سرو مي‌كردند)، و كاپونا («ميخانه‌ها» يا «غواصي» با شهرت نامطلوب به عنوان پاتوق دزدان و روسپي‌ها). حداقل يك ساختمان، لوپانار، به فحشا اختصاص داشت.[105] زماني كه بزرگراه ناپل-سالرنو در حال ساخت بود، و گنجينه نقره اي مورسين و لوح ها (كه ركوردي منحصر به فرد از معاملات تجاري را ارائه مي كرد) يك هتل يا مهمانخانه بزرگ (به مساحت 1000 متر مربع) در Murecine، در فاصله كمي از پمپئي پيدا شد. وجود دارد.[106][107]

يك قنات آب حمام هاي عمومي، بيش از 25 فواره خياباني و بسياري از خانه ها و مشاغل شخصي را تامين مي كرد. اين قنات شاخه اي از قنات بزرگ سرينو بود كه براي خدمت به ديگر شهرهاي بزرگ منطقه خليج ناپل و پايگاه مهم دريايي در ميزنوم ساخته شد. castellum aquae به خوبي حفظ شده است و شامل جزئيات زيادي از شبكه توزيع و كنترل هاي آن است

   اجاره ويلاهاي كلبه اي شمال با ويو ي جنگلي

حداقل 31 نانوايي در شهر وجود داشت كه هر كدام داراي تنورهاي هيزمي، سنگ آسياب و پيشخوان فروش بودند. نانوايي Modestus،[109] يا خانه تنور، بزرگترين نانوايي در شهر بود و نانوايي Sotericus، همچنين در ميان بزرگترين‌ها، اتاق ورز دادن نان را حفظ مي‌كند.[110]

ترموپوليا مسافرخانه‌ها يا تنقلات‌هايي بودند كه در آنها غذا و نوشيدني گرم فروخته مي‌شد و در پمپئي نزديك به 100 عدد بود. فروشگاهي كه مشتريان مي توانستند وعده هاي غذايي خود را بخورند: لاراريوم با نقاشي هاي ديواري از لارس و مركوري و ديونيسوس و يك تريكلينيوم تزئين شده به سبك سوم. در ترموپليوم آسلينا،[112] با سه پيشخوان فروش و يك لاراريوم با تصاويري از عطارد و باكوس، اثاثيه‌هاي متعددي در برنز و سفال و همچنين 683 سسترس يافت شده است. نماي بيروني نشاني از كوزه‌ها و قيف‌ها و كتيبه‌اي انتخابي دارد كه به آسلينا، احتمالاً صاحب مسافرخانه اشاره دارد.

فرآوري پشم با 13 كارگاه كه مواد اوليه را كار مي كردند، هفت كارگاه ريسندگي، 9 كارگاه رنگرزي و 18 كارگاه شستشو به خوبي توسعه يافت: بناي Eumachia، از نام كشيش سازنده آن، بازار پشم بود، يا جايگاه صنف فولرها؛ ساخت و ساز پس از سال 62 انجام شد و تماماً آجركاري بود. داخل آن طاقچه‌هاي متعددي وجود دارد كه مجسمه‌هايي بيشتر مربوط به خانواده شاهنشاهي، ستوني و در نزديكي ورودي، كوزه‌اي بوده كه ادرار را در آن جمع مي‌كردند تا به عنوان شوينده لباس استفاده شود. فولونيكا استفانوس،[113] كه به نام مالك يا مدير نامگذاري شد، در اصل خانه اي بود كه به كارگاهي براي پردازش پارچه تبديل شد: در طبقه پايين، فعاليت هاي كار و شستشو انجام مي شد كه در مخازن بزرگ با آب انجام مي شد. ، نوشابه و ادرار در حالي كه در طبقه بالا لباس ها خشك شده بود.

كارگاه گاروم[114] سس حاصل از تخمير احشاء ماهي را درست مي كرد. در ساختمان چند ظروف با درب بسته شده با سس در داخل ساختمان پيدا شد، در حالي كه در باغ مجاور انبار بزرگي از آمفورا وجود داشت.

خانه لوريوس تيبورتينوس (به درستي خانه اكتاويوس كوارتيو پس از صاحب واقعي آن) به خاطر هنرهاي به خوبي حفظ شده، عمدتاً در نقاشي هاي ديواري و همچنين باغ هاي بزرگ آن مشهور است.[1]

اين شهر در شهر پمپئي رومي است و با فوران آتشفشاني كوه وزوويوس در اكتبر 79 پس از ميلاد يا پس از آن، با بقيه شهر پمپئي حفظ شد.

محل
آدرس خيابان پمپئي آن II، 2، 2-5 است و در Via dell'Abbondanza (يا خيابان فراوان)، يكي از مرفه‌ترين خيابان‌هاي پمپئي، و در موقعيت مناسبي هم براي پالسترا و هم براي آمفي‌تئاتر قرار دارد. بخش Via dell'Abbondanza كه آن را اشغال كرده بود در زمان هاي قديم به روي گاري ها بسته بود.[2][3]

نام
نامگذاري اين خانه [4] به اشتباه از گرافيتي هاي انتخاباتي حك شده در نماي بيروني گرفته شده است، برخي مي گويند "به لوريوس راي دهيد" و برخي ديگر "به تيبورتينوس راي دهيد". در واقع آخرين مالك شناخته شده خانه مردي به نام اكتاويوس كوارتيو بود كه مهر برنزي او در حين حفاري در داخل خانه پيدا شد.[2] برخي از مورخان اين خانه را خانه اكتاويوس كوارتيو مي نامند.